پچ پچه تلخی در آغاز برگریزان پائیز در گوش فضای حرفه‌ای و آکادمیک دانشگاه‌های شهرها پیچید و در نگاه‌ها و کلام‌ها بهتی از سر ناباوری وجود همه را آکند. تاسف و درد، که استاد سید محسن حبیبی، فرزانه‌ای پرمهر استادی فرهیخته و با احساس، که عشق به مردم و سرزمینش سرلوحه زندگیش بود و عمری دراز برای اعتلاء آن سپری کرد. از میان ما رفت و خاطره‌هایش بود که در جمع پریش ما دهان به دهان واگو می‌شد و در این واگویی مکرر خاطره‌های فردی به هم گره می‌خورد و استاد از نو در دریای یادهای جمع جان می‌گرفت. آری او زنده است. زنده در نام‌ها و یادها. زنده در خاطرات جمعی مردم. دیگر باور نمی‌کنم مرگ او را، نه ما مرگ این عزیز را باور نمی‌کنیم. او در وجود تک تک ما زنده است؛ در وجودمان ما را بسوی اعتلای انسانیت رهنمون می‌شود.

با نهایت تاسف و تاثر، درگذشت جناب آقای دکتر سید محسن حبیبی استاد دانشکده شهرسازی پردیس هنرهای زیبا را خدمت همه آشنایان، دوستان، همکاران دانشگاهی و جامعه حرفه‌ای تسلیت می‌گوئیم.

روحشان شاد و قرین رحمت الهی باد